Sapa
Door: Mick en Renee
Blijf op de hoogte en volg Mick en Renee
02 Augustus 2011 | Vietnam, Hanoi
Op zondag avond werden we vanaf ons hotel opgehaald en naar het treinstation in Hanoi gebracht. Daar stapten we op de nachttrein naar Lao Cai. De trein leek minder luxe dan de treinen in Thailand, de bedden waren smaller, we konden geen eten bestellen (vervelend want we hadden niet kunnen eten voordat we met de trein gingen), er was minder licht en we zaten minder lekker. Tijdens de rit kwamen er Vietnamezen vragen of ze bij ons op de grond mochten liggen, dit hadden we natuurlijk liever niet gezien de verhalen over diefstal e.d. Op de gang van de trein lagen dus veel Vietnamezen te slapen. We deden er minder lang over dan gedacht, om 4 uur 's nachts kwamen we al aan in Lao Cai.
In Lao Cai werden we opgewacht door iemand die ons naar het hotel in Sapa zou brengen. We zaten met z'n tweeen een uur in een busje te wachten op het vertrek maar na dat uur werden we overgeplaatst naar een ander busje die gelukkig wel wegreed. De rit naar boven (Sapa) was een ervaring opzich, we reden stijle hellingen op en naast de weg was afgrond. In de bochten was soms een vangrail, soms ook niet. Het uitzicht vanuit het busje was een mooi voorproefje op wat ons te wachten stond. Het divers begroeide berglandschap waar af en toe een huisje tussen stond........
Eenmaal in Sapa aangekomen wilden we inchecken bij het hotel. Ons werd verteld dat we homestay zouden doen (slapen bij een Vietnamese familie), dit wilden we juist niet aangezien je dan met veel mensen op een kamer slaapt, op harde bedden of zelfs op de vloer. Uiteindelijk werd het zo geregeld dat we wel een kamer kregen, we konden er alleen pas in na de geplande tour. We kregen ontbijt en werden toen opgehaald door een gids in traditionele kleding. Naast alleen de guide en de deelnemers kwamen ook veel dorpelingen mee die ons dingen wilden verkopen. De wandeling zou niet zo zwaar zijn maar de 12 km door de modderige bergen van Sapa waren toch best zwaar. We moesten ook een stuk van ongeveer een kilometer afleggen wat naar onze mening niet verantwoord was. Het was ongelooflijk stijl, niet normaal. Het was ontzettend glad door de regen, en een verkeerde stap en je viel zeker 30 meter naar beneden. De dorpelingen die mee waren kwamen zeer goed van pas want op sommige stukken hadden we echt hun hulp nodig, terwijl zij dit op slippers of laarzen deden en soms zelfs met een kind op hun rug. Echt belachelijk dat je je kind meeneemt, want zelf gleden ze ook de hele tijd weg.
Gelukkig hebben we het overleefd, en het was het helemaal waard, het is er echt adembenemend mooi. Wel heeft Renee haar broek kunnen weggooien, overal zaten scheuren omdat ze was gevallen. Na de zware afdaling was het nog een uur lopen naar het restaurant voor de lunch. Hier stonden wel 100 vrouwen en kleine meisjes allemaal (dezelfde) souvenirs te verkopen. Meisjes van 4 jaar die smeekte of je iets van ze wilde kopen. Het waren net robots, want ze herhaalden keer op keer het zelfde, met de zelfde zielige zeurderige stem, terwijl ze levenloos voor zich uit staarden. Best wel zielig.
Na de lunch moesten we nog ongeveer anderhalf uur lopen door een dorpje. Ze stelde ons gerust dat het alleen maar mainroad was, maar de foto's laten jullie zien dat deze mainroad iets anders is dan in Nederland. Aan het einde van de wandeling werden we met een busje terug gebracht naar het hotel. De kamer in het hotel had uitzicht over de sawa's van Sapa. Dat was wel heel mooi.
Vandaag stond er weer een wandeling op de planning, maar we zijn maar thuis gebleven. Renee had te veel last van haar enkels van de dag ervoor, en Mick had ook aardige spierpijn. Bovendien hebben we de schoenen schoongemaakt (wat echt nodig was na in 30 cm modder weggezakt te zijn..), die waren dus nog heel nat. We hebben een beetje rond gelopen in het dorpje. Niet zo bijzonder, de winkeltjes hier hebben veelal het zelfde. Vanavond worden we om 6 uur naar het treinstation in Lao Cai gebracht. Om 20:05 vertrekt de trein naar Hanoi. We vinden het eigenlijk wel een rare tijd, want we komen dus rond 3 a 4 uur 's nachts aan. Hopelijk kunnen we in Hanoi in het Hotel terecht, dat zien we dan wel.
Groetjes uit Sapa!
In Lao Cai werden we opgewacht door iemand die ons naar het hotel in Sapa zou brengen. We zaten met z'n tweeen een uur in een busje te wachten op het vertrek maar na dat uur werden we overgeplaatst naar een ander busje die gelukkig wel wegreed. De rit naar boven (Sapa) was een ervaring opzich, we reden stijle hellingen op en naast de weg was afgrond. In de bochten was soms een vangrail, soms ook niet. Het uitzicht vanuit het busje was een mooi voorproefje op wat ons te wachten stond. Het divers begroeide berglandschap waar af en toe een huisje tussen stond........
Eenmaal in Sapa aangekomen wilden we inchecken bij het hotel. Ons werd verteld dat we homestay zouden doen (slapen bij een Vietnamese familie), dit wilden we juist niet aangezien je dan met veel mensen op een kamer slaapt, op harde bedden of zelfs op de vloer. Uiteindelijk werd het zo geregeld dat we wel een kamer kregen, we konden er alleen pas in na de geplande tour. We kregen ontbijt en werden toen opgehaald door een gids in traditionele kleding. Naast alleen de guide en de deelnemers kwamen ook veel dorpelingen mee die ons dingen wilden verkopen. De wandeling zou niet zo zwaar zijn maar de 12 km door de modderige bergen van Sapa waren toch best zwaar. We moesten ook een stuk van ongeveer een kilometer afleggen wat naar onze mening niet verantwoord was. Het was ongelooflijk stijl, niet normaal. Het was ontzettend glad door de regen, en een verkeerde stap en je viel zeker 30 meter naar beneden. De dorpelingen die mee waren kwamen zeer goed van pas want op sommige stukken hadden we echt hun hulp nodig, terwijl zij dit op slippers of laarzen deden en soms zelfs met een kind op hun rug. Echt belachelijk dat je je kind meeneemt, want zelf gleden ze ook de hele tijd weg.
Gelukkig hebben we het overleefd, en het was het helemaal waard, het is er echt adembenemend mooi. Wel heeft Renee haar broek kunnen weggooien, overal zaten scheuren omdat ze was gevallen. Na de zware afdaling was het nog een uur lopen naar het restaurant voor de lunch. Hier stonden wel 100 vrouwen en kleine meisjes allemaal (dezelfde) souvenirs te verkopen. Meisjes van 4 jaar die smeekte of je iets van ze wilde kopen. Het waren net robots, want ze herhaalden keer op keer het zelfde, met de zelfde zielige zeurderige stem, terwijl ze levenloos voor zich uit staarden. Best wel zielig.
Na de lunch moesten we nog ongeveer anderhalf uur lopen door een dorpje. Ze stelde ons gerust dat het alleen maar mainroad was, maar de foto's laten jullie zien dat deze mainroad iets anders is dan in Nederland. Aan het einde van de wandeling werden we met een busje terug gebracht naar het hotel. De kamer in het hotel had uitzicht over de sawa's van Sapa. Dat was wel heel mooi.
Vandaag stond er weer een wandeling op de planning, maar we zijn maar thuis gebleven. Renee had te veel last van haar enkels van de dag ervoor, en Mick had ook aardige spierpijn. Bovendien hebben we de schoenen schoongemaakt (wat echt nodig was na in 30 cm modder weggezakt te zijn..), die waren dus nog heel nat. We hebben een beetje rond gelopen in het dorpje. Niet zo bijzonder, de winkeltjes hier hebben veelal het zelfde. Vanavond worden we om 6 uur naar het treinstation in Lao Cai gebracht. Om 20:05 vertrekt de trein naar Hanoi. We vinden het eigenlijk wel een rare tijd, want we komen dus rond 3 a 4 uur 's nachts aan. Hopelijk kunnen we in Hanoi in het Hotel terecht, dat zien we dan wel.
Groetjes uit Sapa!
-
02 Augustus 2011 - 11:01
Jon:
Het ziet er weer mooi uit in de Golden Triangle.
Voelt Mick zich al een beetje de blanke Frank Lucas? -
03 Augustus 2011 - 15:16
Mick En Renee :
Ehm, we zitten nu in Vietnam hoor!! Golden triangle is Birma, Laos en Thailand. Daar waren we een paar weken geleden ;) Late reactie Jon!!!!!!
En Frank Lucas is niets in vergelijking met mij. Kwamen trouwens Sir Edwards tegen in het winkelcentrum. Hij is wel zo'n 2,5 liter aangekomen... Heb hem de groetjes gedaan voor je! -
05 Augustus 2011 - 00:07
Jon:
My bad, mijn anonieme bron op het wereld wijde web zal mij dan verkeerd ingelicht hebben. Ik was in de veronderstelling dat Vietnam er ook deel van uit maakte.
Ik zal wel in de war zijn met die vietnamese kerrie driehoekjes in de oosterse bittergarnituur.
Al lekker gegeten bij een lokale City Wok? -
06 Augustus 2011 - 20:18
Erik :
Sir Edwards? Neem die aardige vent maar mee
Is altijd welkom in ons koude kikkerlandje.
Check je latur
Homies for life
Latur -
07 Augustus 2011 - 03:24
Mick En Renee :
@ Jon
Nog geen lokale city wok gevonden..We zijn hard op zoek!
@ Erik
4,5 liter is een beetje te groot, en zeker te zwaar (ook met t glas erbij). Zal kijken of ik zijn kleine broertje kan vinden?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
